Viertal lezingen in Palazzo Contarini Polignac

Afgelopen donderdag zijn we begonnen met een viertal korte lezingen in het prachtige Palazzo Contarini Polignac aan het Canal Grande in Venetië. Harm Tilman en Marianne van der Sande hadden ons uitgenodigd om te luisteren naar vier verhalen over de vrijheid van of in de architectuur.

Met name het verhaal van Robert Winkel, Mei architects and planners, heeft me geraakt. Hij pleitte voor een veel actievere rol als architect. Een rol die dienstbaar is aan de mensen waarvoor je bouwt. Die hen de kans geeft echt invloed te hebben en mee te praten. Naar hen te luisteren en daar wat mee te doen. “Blijf niet hangen op je artistieke prestatie, laat dat auteursrecht toch schieten.” Hij bedoelt dat als een opening naar een andere houding van de architect, heeft hij me uitgelegd, niet zozeer letterlijk. “Stel je als architect ook op als initiator en ontwikkelaar.” En hij doet het, hij bepaalt zelf waar hij genoegen neemt met minder winst om kwaliteiten in het plan te behouden.

Hij bevestigt mijn suggestie dat dat ook meer ondernemerschap vereist en een veel zakelijker instelling vergt. Op de heenreis las ik in een mooi boek over Richard Wagner van John Deathridge, dat zijn artistiek gezien extreem hoog gewaardeerde Tristan & Isolde, aan de uitgever is aangeboden op een zeer zakelijke wijze waardoor Wagner zijn geldzorgen de baas kon blijven.

Dat kan voor ons als architecten een voorbeeld zijn, de architect moet artistiek zijn en ondernemer zijn om te kunnen functioneren.